Ikony, obrazy chrześcijańskie, kamienie św. Hildegardy

„Wcielenie było nie tylko dziełem Bożym, lecz także dziełem woli i wiary Dziewicy. Bez zgody Przeczystej, bez udziału jej wiary, zamiar ten byłby tak samo niemożliwy do zrealizowania, jak bez interwencji Trzech Osób Boskich. Bóg wybiera ją na Matkę i bierze od niej ciało, którego ona zechce mu użyczyć. Tak jak Bóg wcielił się dobrowolnie, tak samo chciał, by Jego Matka zrodziła go z własnej woli.” (Mikołaj Kabasilas) Kompozycja Najczęściej (klasycznie) w centrum ikony znajduje się Maryja, owinięta w purpurową szatę,w pozycji półleżącej na czerwonym posłaniu. Nad nią, w miejscu wyznaczonym przez zloty podział, u wejścia do czarnej groty, w żłóbku leży Dzieciątko. Towarzyszą mu wół i osioł oraz usługują aniołowie. Na samej górze widać fragment czarnego obłoku, z którego w stronę Dzieciątka kieruje się czarny promień, rozgałęziając się na 3 części. W dolnej części ikony zazwyczaj się przedstawia dwie sceny: Św. Józefa, pogrążonego w zadumie, kuszonego do niewiary przez szatana udaj

Grudniowe wspomnienie Św. Mikołaja to idealny pretekst, aby zaprezentować ikonę tego wspaniałego świętego. Św. Mikołaj Cudotwórca, biskup Miry, to święty katolicki i prawosławny, który przez wieki był jednym z najbardziej czczonych świętych zarówno na Zachodzie, jak i na Wschodzie. Podbił on sobie serca ludzi postawą dzielenia się z tymi, którym wiodło się źle. Pomagał chorym, ludziom w kłopotach bytowych przekazywał pieniądze i pożywienie, a wszystkim, z którymi się spotykał opowiadał o Chrystusie i Ewangelii. Zawsze uważano, że udziela pomocy w każdej potrzebie. Inspiracją dla zaprezentowanej ikony jest wizerunek Świętego z końca XIII w., pochodzący z Nowogrodu. Z całą świadomością inspirowałam się jedynie, a nie kopiowałam, ponieważ nie lubię tego uciekającego w bok wzroku niektórych ikon nowogrodzkich. Wyraźne podobieństwo do tej ikony zachowałam natomiast w rysunku szat, prostym, z deseniem złocenia oraz złotą kulą w dolnej części wizerunku, dodaną jako atrybut Świętego.