Ikony, obrazy chrześcijańskie, kamienie św. Hildegardy

Na początek zdjęcie z ekspozycji z Muzeum Sztuki Nowoczesnej nad Wisłą. Ten obrazek - eksponat bardzo mnie rozbawił swoją trafną symboliką. I kilka miejskich widoków, m. in. z rzeźbą Mitoraja i wystawą w CSW.

Chrystus Pantokrator, z greckiego Wszechwładca. Po rosyjsku "Wsiedierżytiel", czyli ten, który wszystko trzyma w ręku. Jest to jedno z głównych przedstawień Chrystusa. Bazą są tu wizerunki, na których Zbawiciel ukazany do pasa lub w całej postaci prawą ręką błogosławi, a w lewej trzyma księgę lub zwój. W tym typie ikonograficznym popularne oraz również kanoniczne są też przedstawienia Jezusa w formie popiersia. Ikona Chrystus Pantokrator Zaprezentowana ikona jest przedstawieniem tradycyjnym. Kolory szat Chrystusa są klasyczne - chiton w odcieniach czerwieni i hymation w odcieniach niebieskiego. Odcienie czerwieni to ziemska, ludzka natura, krew, życie, męczeństwo, cierpienie, może też być królewską purpurą. Odcienie niebieskiego to niebo, nieosiągalność tajemnicy. W tej ikonie księga została namalowana również w sposób najklasyczniejszy, czyli w perspektywie odwróconej, Perspektywa odwrócona to taka, która nie dąży do dalekiego punktu w obrazie, lecz zbiega się na...

Czy pamiętacie z dzieciństwa ilustracje z postaciami o wielkich oczach? Ja pamiętam. Zawsze mnie fascynowały. Kolekcjonowałam takie ilustracje i kartki pocztowe, które kupowałam w małych prywatnych sklepikach. Kupowałam też w przykościelnym sklepiku obrazki z takimi przedstawieniami Bożego Narodzenia. Przestylizowałam nieco to, co miałam w pamięci i stworzyłam serię wielkookich Aniołów Stróżów specjalnie dla dzieci oraz tych wszystkich, którzy ze swojego dzieciństwa mają sentyment do takich postaci. Są to opiekuńcze Anioły Stróże przynoszące Światło, czyli ciepło, miłość, radość, jasne myśli i mądrość. W kręgu tego Światła jest spokojnie i bezpiecznie. Maluję ich wizerunki, aby chroniły bliską Ci osobę, dom, rodzinę, małego człowieka, który właśnie przyszedł na świat. Dostępne na allegro lub kontakt na e-mail .

Ikona Matka Boża Eleusa Takie pytanie skierowała do biskupa Michała Janochy Ewa Kiedio w książce "A piękno świeci w ciemności". Przytaczam tu odpowiedź tego znawcy ikonopisarstwa i sztuki bizantyjskiej, bo przecież sama lepiej bym tego nie określiła. "MJ: Pani dokonała tu rozróżnienia obrazu i ikony. Trzeba by najpierw powiedzieć, ze od strony etymologicznej te pojęcia są tożsame. Eikon po grecku znaczy obraz. Myśmy zawęzili to słowo, ale tak naprawdę eikon to jest każdy obraz, nawet literacki. Natomiast w naszej rozmowie zakładamy rozumienie ikony w węższym sensie, jako obrazu związanego z kultem Kościoła wschodniego. I w tym znaczeniu przeciwstawiamy go obrazowi rozumianemu w sposób zachodni. Ikona pojmowana w tym węższym sensie operuje swoistym językiem artystycznym, który nazywam kanonem. W Bizancjum nie używano w odniesieniu do ikony tego słowa. które ma wiele znaczeń, ale przede wszystkim oznacza "prawo". Widać jednak, ze wykształcił si...

Ikona Archanioł Michał. Słowo ikona pochodzi od greckiego eikon - obraz, podobizna. Ikona powstała i ukształtowała się w środowisku nie podzielonego jeszcze chrześcijaństwa, więc tak naprawdę teologia ikony dotyczy wszystkich jego odłamów. Przekaz mówi, że pierwszą ikonę namalował św. Łukasz. Na blacie stołu z Nazaretu umieścił on wizerunek Maryi z Dzieciątkiem. I przez wieki wizerunek ten jest statystycznie najpopularniejszym obrazem modlitewnym znajdującym się w domach. Podstawowa cecha ikon Nie ma wątpliwości, że ikona nie jest obrazem naturalistycznym. Może ona wprawdzie zachować niektóre charakterystyczne cechy przedstawianej postaci, lecz podobieństwo do pierwowzoru jest symboliczne, a nie fotograficzne. Nie kopiuje też pojawiającej się w tle natury, która ma tu funkcję symboliczną lub po prostu przekazuje informację o miejscu przedstawianego wydarzenia. Elementy ikony odczytuje się jak znaki. Kolor, światło, gest, oblicze, przestrzeń, pewna bezczasowość - to pods...

Wnętrze kościoła w Warszawie-Wesołej. O nieżyjącym już malarzu Jerzym Nowosielskim mówiono, że jest zawieszony między malarstwem sakralnym a kobiecym aktem.

Kilka klasycznych zasad, które czasem mogą pomóc w przygotowaniu grafiki, ilustracji, obróbce zdjęć w programie graficznym, namalowaniu obrazu itp. Światłocień  Pracę nad światłocieniem powinno się zaczynać od najsilniejszych kontrastów, po czym przejścia między najsilniej i najsłabiej oświetlonymi obszarami należy łagodzić za pomocą półtonów. Światłocień najlepiej rozwijać na jednym, podstawowym kolorze. Można zdecydować się na przykład na żółty. Przechodzenie w kierunku ciemniejszych tonów doprowadzi do oranżu, następnie do złotawych brązów, aż do czerni. Można wprowadzić żółtawe zielenie. Przejście od ciepłego, żółtego lub pomarańczowego światła do ciepłego, brązowego cienia można wesprzeć szarością. Lepiej w tym przypadku odrzucić błękity i fiolety, bo jako barwy dopełniające oranżu wprowadziłyby kontrasty kolorystyczne tam, gdzie powinny być tonalne (światłocień buduje się wokół jednego tonu). Światłocień oparty na rudawych oranżach.

Rozwiązanie quizu z poprzedniego wpisu :-) Przy każdym obrazie jest taki sam numerek, który był w poprzednim wpisie. Obrazy namalowane przez słonie. 3. Pochodzi ze strony http://www.dansdeals.com/archives/12440