Fotografując, malując, wykonując ręcznie kartki, rysując, ozdabiając coś obrazkiem itp. zawsze opieramy się na jakimś schemacie kompozycyjnym. Czasem jest nim wprawdzie kompletny chaos, który obrazem przekazuje informację: "nie mam pomysłu" lub "mam zły dzień, wróć obejrzeć moją twórczość kiedy indziej", lecz tym schematem nie będę się tutaj zajmować. Skupię się na opcjach bardziej zachęcających.
1. Kompozycja wyśrodkowana
Główny motyw znajduje się w centrum. Jeśli główny obiekt zajmuje większość powierzchni obrazu (najczęściej dotyczy to pojedynczej postaci), to odmianą tej kompozycji jest umieszczenie go na centralnej pionowej lub poziomej linii. Oczywiście obiekt nie musi być pojedynczy, może być to grupa drzew, kilkoro ludzi, grupka zwierząt itp.
Przykłady:
Najważniejszy element kompozycji - gwiazdka na szafirze gwiaździstym, jest w centrum zdjęcia.
Najlepiej widoczna i najbardziej pomarańczowa część zupy dyniowej w garnku jest w centru zdjęcia.
Kompozycja centralna jest statyczna, dlatego stosuje się ją w ikonach aby podkreślić Rzeczywistość bez czasu, którą one pokazują.
Przy ikonach z jedną postacią umieszcza się ją oczywiście na centralnej pionowej linii.
Przykłady:
Przy ikonach z jedną postacią umieszcza się ją oczywiście na centralnej pionowej linii.
Przykłady:
Na tej ikonie Maryja i Jezus znajdują się
na centralnej pionowej linii. Przy czym absolutne centrum kompozycji
jest na twarzy Chrystusa pokazując, że On tu jest postacią
najważniejszą. Dodatkowo oczy Jezusa są na centralnej poziomej linii,
aby też zwróciły uwagę.
I ciekawostka.
Genialny Andriej Rublow tworzył ikony, w które był wkomponowany ruch. Osiągał on ten efekt przesuwając fragmenty obrazu poza środkową linię pionową, np. tak:
Tu głowa Archanioła Michała w ukłonie jest namalowana w prawej części obrazu, nie w statycznym środku.
2. Kompozycja trójkątna
Klasyczna i elegancka. Jak sama nazwa wskazuje, główny motyw wpisany jest w trójkąt, np.:
3. Kompozycja wzdłuż fryzu
Przyjmuje ona postać pasa, jest raczej dłuższa niż szersza.
Przykład:
Lampa naftowa, świeczka i wierzch kominka tworzą ukośny pas.
4. Kompozycja w kształcie litery L
Charakteryzuje się poziomym układem u podstawy obrazu, połączonym z pionowym elementem, np.:
Może też ona przyjmować formę odwróconego L, jak w poniższym krajobrazie.
Odwrócone L z zaprezentowanego zdjęcia tworzy otwartą ramę dla przestrzeni w uspokajającym kolorze, w którą można poszybować wzrokiem.
Tego rodzaju schemat też dobrze się sprawdzi, jeśli dla rozgrywającej się we wnętrzu pomieszczenia sceny utworzymy obejmę z mebli i sprzętów w pokoju na pierwszym planie.
Powstaje ona poprzez gęściejsze zgrupowanie elementów głównego motywu w kształt owalu. Można utworzyć w ten sposób całkiem dynamiczne układy, jak i martwe natury, np. na półmisku.
Przykład:
Tego rodzaju schemat też dobrze się sprawdzi, jeśli dla rozgrywającej się we wnętrzu pomieszczenia sceny utworzymy obejmę z mebli i sprzętów w pokoju na pierwszym planie.
5. Kompozycja owalna
Powstaje ona poprzez gęściejsze zgrupowanie elementów głównego motywu w kształt owalu. Można utworzyć w ten sposób całkiem dynamiczne układy, jak i martwe natury, np. na półmisku.
Przykład:
Komentarze
Prześlij komentarz